a zarazem jego pierwszy panoramiczny, kolorowy film z gwiazdorską obsadą.
Chaplinowski styl ujawnia się zwłaszcza w gagach, kiedy postacie próbują wybrnąć z kłopotów, popadając w nowe. Praca na planie była trudna: Chaplin miał kłopoty z pamięcią, a ponadto wymagał od aktorów wręcz ślepego naśladownictwa ruchów i gestykulacji, jakimi posługiwał się w swoich dawnych filmach. W latach 60. komedia romantyczna w starym stylu miała niskie notowania wśród publiczności i krytyków.
Dla konserwatywnego Chaplina "Hrabina z Hongkongu" po raz pierwszy (i ostatni) była jego oficjalną porażką. Film został odebrany przez współczesnych jako melancholijnie poczciwy obraz z minionego świata.